يادداشت پايگاه خبري تحليلي پيرغار؛

طبيعت همواره تفرجگاه انسانها و مامني براي کساني است که از روزمرگي و کار و سختي مي گريزند و با دقايقي تنفس در هواي پاک خستگي هاي روزانه را از روح خود مي زدايند

علاقه انسانها به طبيعت نيز از همين تازه شدن روح آنها که حتي با نگاه کردن به طبيعت به دست مي آيد ايجاد شده است .

با ماشيني شدن زندگي و از بين رفتن طبيعت بکر و دست نخورده و تبديل شدن آنها به برج ها و آسمانخراشها ،آدمي با احساس کمبود در وجود خويش با ايجاد پارکها و بوستانها سعي کرد،روح سر سبزي را به شهرهاي شلوغ و پر از دود باز گرداند.

اين روزها زياد مي شنويم که با قطع هر درختي براي ساخت راه و ساختمان و... گروهي معترض و حامي محيط زيست دم به اعتراض مي گشايند .اما در اين نوشتار از مقوله طبيعت و حمايت از محيط زيست و ... ميگذريم و مي پردازيم به اين که طبيعتي که روح ما را از آلام مي زدايد مهمترين نقطه عطف براي شناخت خداوند و زيبايي هاي آفرينش است اما...

قديم ها که شهر ها کوچکتر بود و طبيعت بيرون آن هنوز با ماشينهاي غول پيکر راه سازي دست و پنجه نرم نکرده بود،گاهي بوستانها و پارکهاي کوچکي درون شهر ها احداث مي شد تا براي آنان که فرصت زيادي براي خروج از شهر ندارند و نيز براي کودکان تفرجگاهي باشد.در اين پارکها به وقت اذان که نزديک مي شدي صداي اذان مسجد محله تمام فضا را پر مي کرد و آناني که منتظر لحظه ديدار معبود بودند در حوضچه هاي کوچک ميان بوستان وضو مي ساختند و شيريني نماز اول وقت را از دست نمي دادند .

با بزرگتر شدن شهرها بوستانهاي بزرگ و پارکهاي پهناور که حالا پناهگاه شهروندان بيشتري که با مشغله ها و مشکلات فراوان زندگي ماشيني فرصت خروج از شهر را نداشتند ،بود احداث شد.ولي انگار فراموش شد که با اين گسترش ديگر صداي اذان مسجد محل در ميان بوغ هاي مکرر و صداي ماشينهاي هميشه در تکاپو گم مي شود و به گوش آناني که مي خواهند علاوه بر روحشان،دلهاشان را نيز با راز و نياز صيقل دهند،نمي رسد.

انگار رسم پيچيدن عطر اذان ،کهنه شده و صداي فواره هاي رنگارنگ و صداي موسيقي کودکانه و شاد پارکهاي بادي و صداي داد وفرياد کودکان بازيگوش جاي آن را گرفته است.

حال آيا نمي توان با احداث نماز خانه اي هرچند کوچک و حتي برگزاري نماز جماعت در بوستانها،بهره گيري از اين اوقات استراحت را دوچندان کرد؟

راستي حالا که ماه ميهماني خداست و ميهمانان اين خوان بزرگ الهي مي خواهند در دامان طبيعت،افطار کنند،بهتر نيست حتي اگر مسجد يا نماز خانه اي در بوستانها نيست با کمترين امکانات صداي اذان در اين مکانها پخش شود ؟
س.مرادي